Die Herout
Augustus 2022 / Jaargang 43
- lesers

Diep blou see

Hannah de Wet

Daar is iets baie nederig

aan die diep blou see,

aan die gesoute seelug

wat reuk en smaak kan domineer.

Die druisende waters wat skommel en smeul

teen geharde rots en klip.

Wonder waters wat geduldig,

met weumelhand, kerf en smee

aan die Aarde se edelsteen,

geset tussen aard en land.

God's geskape waters,

die geheime van tyd verdrink daarin.

Soggens spook sy slagoffers

terwyl hul geeste skuil in die misbanke

wat hul stemme op dra, teen die kus,

en vee oor die plat strand.

’n Skoon wit doek gewas.

Die diep blou see.

In hom lê skatte versink

wat verhale van lank lank gelede

verbloem in sy duister dieptes.

Seerowers en diepsee-gediertes.

Kragtige storms en

wolkkrabbende branders.

Die see is ’n wese met ’n wete

en kragtige wil.

Hy sal tyd se stoot en trek waarneem

terwyl hy met ’n kalm seewind sug.

Tog is daar ’n nederigheid

aan die diep blou see...


’n Wederkoms

Hannah de Wet

My oë loer oor die horison,

donkerte wroemel op die rand

van my sig.

Die warm warrelwind seil

deur die boomtoppe

en die stil strate.

Ek voel die natuur sug.

Die geruislose hartseer

wat in my siel in sink.

Die reën kom.

Die wolke worstel vir ’n pad deur die

hemellug,

bring ’n kil koud,

’n verlossing.

Ek lig my ken en kyk

na die sagte samekoms daar bo.

Wat bring die weer

vandag vir my?


die meerkoningin i

Emma Olivier

waar die son soos dou aan die blare kleef

en watervoëls hul neste weef

waar tyd gaan staan en kinders nooi

om stukkies brood vir die visse te gooi

het twee seuns die water in

getrap op soek na die meerkoningin

van wie hul ma hul vroeër gesê het

toe hulle saam in die gras gelê het

maar die oudste een wat voor wou trap

het gegly op ’n rots en sy kop gekap

en die koperwater yster verkleur

en die jonger een het wal toe gebeur

en sy ma geroep om gou te kom kyk

maar toe sy daar kom is die boetie se lyk

weggesleep die koue in

deur die kloue van die meerkoningin